Ako bi unutrašnji svet zaista mogao da inspiriše spoljašnji svet, tada bi spoljašnji svet imao pravo značenje i do sada bi spoljašnji svet uspeo da ispolji značajnu količinu božanstvenosti. Ali, veoma često je unutrašnji svet previše slab da inspiriše spoljašnji svet. Zapravo, unutrašnji svet ima sposobnost, ali spoljašnji svet ne prihvata inspiraciju. Unutrašnjem svetu nije data prilika. Majka ima sposobnost da opere i očisti dete, ali dete ne želi da bude čisto. Unutrašnji svet je kao majka, ali dete ne želi da sluša. Ono se samo ruga majci i kaže: „Ne, ne želim da budem čist.“
Spoljašnji svet stiče radost od podele; unutrašnji svet stiče radost sjedinjavanjem. U slučajevima gde je spoljašnji svet inspirisan unutrašnjim svetom, tu spoljašnji svet ima nešto da ponudi. Kada spoljašnji svet svesno i svim srcem prihvati inspiraciju od unutrašnjeg sveta, ljudi ostvaruju najvišu Istinu. Tada se mogu postići puno ostvarenje, puno otkrovenje i puno ispoljavanje.From:Sri Chinmoy,Povratak Savršenstva Božijeg Putovanja, Agni Press, 1975
Izvorno sa https://rs.srichinmoylibrary.com/gj